Klon pospolity (Acer platanoides L.)

Rodzina: mydleńcowate

Opis ogólny

Klon jest dużym drzewem o szerokiej, gęstej, jajowatej koronie, osiągającym do 30 m wysokości i pierśnicy 100-150 cm. Pień klonu pospolitego pokrywa ciemnoszara kora, płytko podłużnie spękana. Młode pędy mają barwę oliwkowo-zieloną, z czasem ciemnieją.

Zasięg naturalny

Klon pospolity występuje naturalnie w środkowej i wschodniej Europie, na Bałkanach i Kaukazie. Nie rośnie naturalnie w Anglii i zachodniej Europie. W Polsce występuje na obszarze całego kraju, przede wszystkim na nizinach.

Liście

Pięcio- lub siedmioklapowe ogonkowe liście ułożone naprzeciwlegle o długości 10-15 cm. Wierzch liścia gładki, ciemnozielony, spód jaśniejszy. Jesienią liście przebarwiają się na żółto i pomarańczowo.

Kwiaty

Klon jest rośliną jednopienną. Duże (średnica około 1 cm), zielonkawożółte kwiaty pojawiają się w kwietniu, przed wystąpieniem liści.

Zapylanie 

Klon pospolity jest rośliną owadopylną.

Owoce

Owoce klonu pospolitego, podobnie jak i innych klonów, składają się z dwóch skrzydlaków. Potocznie nazywa się je „noskami”.   Dojrzewają we wrześniu, opadają w październiku.

Cechy użytkowe/zastosowanie

Klon zwyczajny jest rośliną bardzo miododajną, ale kwitnie zbyt wcześnie, żeby pszczoły mogły uzyskać z niego miód towarowy.

Drewno klonu zwyczajnego jest bardzo jasne – białawe z żółtawym lub różowawym odcieniem, zwarte, ciężkie i twarde, przy tym bardzo sprężyste i trwałe. Drewno klonu jest używane do produkcji mebli, oklein, podłóg, kijów bilardowych oraz instrumentów muzycznych.

Ciekawostka:

Klon w dawnej obyczajowości Słowian odgrywał niebagatelną rolę. Powszechnie uważano, że chroni przed złymi mocami, niedolą, klęską i złym losem. Wierzono, że otacza swoją opieką zarówno żywych, jak i zmarłych. Na gładzonej i niepomalowanej desce wystruganej z klonu (tzw. „grobowej desce”) układano nieboszczyka, zanim spoczął w trumnie. Dodatkowo stukano w nią aby skutecznie odegnać diabła, czyhającego na duszę zmarłego. Zwyczaj ten dał początek żywemu do dziś przesądowi pukania w niemalowane drzewo, w celu odpędzenia złego losu.

Do góry